تماشاگران

ما هیچ رویایی در سر نداشتیم و انتظاری نمیکشیدیم ما فقط زمان حال خودمان را دوست داشتیم و از لحظه لذت میبردیم. هرگز این صحنه ها را نمیدیدیم و هرگز از خود نمی پرسیدیم که آتش چگونه خاموش میشود یا غرق شده چگونه نجات پیدا میکند یا کودکی گرسنه چگونه تهدید میشود اینها را فقط حرفهایی میدانستیم.