دوئت تنهایی

در سپتامبر ۱۹۶۷ گابریل گارسیا مارکز و ماریو بارگاس یوسای جوان در لیما روبه‌روی هم ‌نشستند تا درباره‌ی ادبیات امریکای لاتین گفت‌وگو کنند. در آن روزگار، هزاران نسخه از صد سال تنهایی به فروش رفته بود و یوسا نیز به‌تازگی با رمان خانه‌ی سبز جایزه‌ی رومولو گایِگوس را از آنِ خود کرده بود. هر دوی آن‌ها، که امروز از بزرگ‌ترین چهره‌های ادبیات اسپانیایی‌زبان همه‌ی اعصار به شمار می‌روند، در آن زمان جوانانی بودند در ابتدای راه رمان‌نویسی، با دو رویکرد متفاوت به ادبیات، دو خلق‌وخوی کم‌وبیش متضاد و دو شیوه‌ی مختلف در روایت. در آن سال‌ها، دور دورِ جنبش «بوم» بود و شکوفایی رمان آمریکای لاتین و هنوز نامی ننهاده‌ بودند بر آنچه امروز «رئالیسم جادویی» ‌خوانده می‌شود.

در این صفحات پرتب‌وتاب، خواننده‌ی گفت‌وگویی یگانه و بی‌مانند خواهید بود و نیز مطالبی که دیگر بزرگان ادبیات آمریکای لاتین در وصف این گفت‌وگو و فضای ادبی آن دوران نوشته‌اند.