به من بنگرید خاطره ها

زیر نقطهٔ سکون، سنقر چرخانی است

دریا می‌غّرد و لابه‌لای پرتوها پیش می‌تازد

لگام جلبکی‌اش را می‌جود

بر کناره‌ها انبوه کف خرناسه می‌کشد.

زمین را تاریکی فراگرفته

سویی را که شبکور نشانه می‌رود

سنقر می‌ایستد و ستاره می‌شود

بر کناره‌ها، انبوه کف خرناسه می‌کشد.