خدای به سپیدی یاس

هند باستان سرزمین - معبدی است که از هر سوی آن آستانه نیایش و آستان دنیای معنوی آغاز می شود و دری به سوی الوهیت لایتناهی می‌گشاید‌ا
در شعر تغزلی مهادوی یکه ایزد شیوا با لقب «چنه میلکار جونه» فراخوانده شده است. مترجم انگلیسی به سبب آن‌که این نام معنادار و بیانگر صفات و خصایل شیواست، اصطلاح زبان کانّادایی را با عبارت وصفی «خدای به سپیدی یاس» جایگزین کرده است
مهادوی یَکه بیش از دیگر سرایندگان وچنه به طبیعت و زندگی جانداران توجه می کند. طبیعت در شعر او اغلب ناشی از دشت و صحراست.