مقدمه‌ای کوتاه بر آیین دائو

دائو طریقه بی شکل و توصیف ناپذیر است که منشا نیروی خلاق جهانی است، پیوسته در حال تغییر و تحول است. دائو مادر آسمان و زمین است و دارای حیات خود انگیخته و متکی به خود جهان است. هر چیزی در جهان، فضیلت یا قدرت خود را دارد و اگر اجازه رشد پیدا کند، منشا نظم و هماهنگی برای جهان خواهد بود.
آیین دائو سنت دینی منسجمی است که بیش از دوهزار سال در چین، کره و ژاپن رشد و دگرگونی مستمر داشته است. این آیین تاکنون در سراسر جهان از سیدنی گرفته تا تورنتو گسترش یافته است و پیروان آن را طیف گسترده‌ای از ملت‌ها با قومیت‌ها و پیشینه‌های گوناگون فرهنگی و قومی شامل می‌شود. آیین دائو به راستی روز به روز به‌عنوان دینی جهانی مطرح می‌شود امّا با این وجود، ظاهرا قرار دادن آن در طبقه بندی‌های دقیق دشوار است. تعداد کسانی که نسبت به آیین دائو آگاهی دارند، زیاد نیست و وقتی نیز‌شناختی از آن بدست می‌آورند، آگاهی آنها با افراد دیگر کاملاً متفاوت است. یک دلیل این موضوع این ‌است که آیین دائو به‌جای توسعه و تحول طولی، دارای تاریخی عجیب و تغییر و تحول مداوم بوده است. اگرچه آیین دائو بنیانگذار واحدی مانند مسیح یا بودا و پیام کلیدی واحدی مانند بشارت ندارد، در عوض تاریخ آن شاهد تغییر و تحولی خودجوش و مستمر در درون تنوع گسترده‌ای از شرایط و موقعیت‌های محیط پیرامون خود بوده است.