وداع با اسلحه

کتاب حاضر، رمانی آمریکایی است که سادگی بی‌خدشه آن، زیبایی کم‌نظیری به آن می‌دهد. هنر نویسنده در این است که موضوعی رمانتیک را به طرزی غیر رمانتیک نقل می‌کند، و این نکته تناقضی بس گیرا به وجود می‌آورد که سخت‌گیرترین خواننده‌ها را تحت تأثیر قرار می‌دهد. در اوایل ۱۹۱۷، «هنری» به عشق اعتقاد ندارد و جنگ به نظرش ورزشی سرگرم‌کننده می‌آید؛ اما در پایان همان سال، به حقیقت عشق و جنگ پی می‌برد. هنر نویسنده در محسوس گرداندن این تحول خاصه بدان سبب است که نه دست به تجزیه‌وتحلیل می‌زند و نه دست به نقل جمله‌های سنگین و پرمعنی، بلکه فقط به واقعیت و مطالب عینی و روزمره اکتفا می‌کند. اگر «هنری» تغییر کرده است، بدان سبب است که زیسته و آموخته ‌است. رمان بدان اکتفا می‌کند که آنچه او می‌بیند به ما نشان دهد و ملاحظات او را منعکس کند. خواننده، قهرمان داستان را گام‌به‌گام دنبال می‌کند و نرم‌نرم، بدون آشفتگی، به‌جایی می‌رسد که او را دوست بدارد و خود را جای او بگذارد.