مذاکرات لندن آخرین دیدار میان دو طرف پیش از بحرانی شدن روابط و پرونده اتمی ایران بود. محتوی گفتگوهای لندن به گفته حسین موسویان مذاکرهکننده ایرانی نشان میداد که امیدی به رسیدن به توافق جامع نیست. پس از نشست لندن، در تهران جلسه سران نظام با حضور محمود احمدینژاد تشکیل و مجددا تاکید شد که کارخانه یو سی اف اصفهان راهاندازی و پایان تعلیق فعالیتهای آن بهطور رسمی حداکثر تا ۱۰ مرداد (اول اوت) به آژانس بینالمللی انرژی اتمی اطلاع داده شود. در حالیکه با فرا رسیدن این تاریخ پیشنهاد اروپاییها هم ارائه نشده بود، ایران در نامهای در تاریخ تصویبشده به مدیرکل آژانس اعلام کرد که تعلیق فعالیت کارخانه اصفهان پایان یافته است. در نامه ایران آمده بود «در حالیکه نقض همه جانبه و مستمر حقوق ایران تحت معاهده ان پی تی ادامه داشت و در حالیکه دولتهای اصلی عضو ان پی تی در عدم پایبندی خود نسبت به بسیاری از تعهداتشان تحت مواد 1، 4 و 6 بهطور کلی و تحت بند دو ماده ۴ در قبال ایران اصرار ورزیدند ایران بر اهتمام خود در پابندی به کلیه تعهداتش تحت معاهده ادامه داد.» این نامه به قلم محمدجواد ظریف و به نام جمهوری اسلامی ایران نوشته شده است. در نامه تهران به آژانس به بحث تضمینهای عینی اشاره شده که اختلافها بر سر آن به شکست مذاکرات انجامید. ایران در سوم فرودین ۱۳۸۴ (۲۳ مارس ۲۰۰۵) طرح ۴ مرحلهایاش برای تعریف عملی تضمینهای عینی را که سه کشور اروپایی رد کرده بودند به اطلاع آژانس رساند.