عمل عاشقانه

دنیای عجیبی است ارتباطات، هم شگفت انگیز و هم وحشت آورند. آنها می توانند شما را به بالاترین قله ها برساند یا به پستی کشد. با بال های عشق می توان تا اوج آسمان ها بالا رفت یا به قعر لجنزار افتاد. در نخستین روزهای آشنایی، زمانی که دست همسرتان را محکم گرفته بودید و صدای تپش قلبتان مثل صدای قلب یک مشت زن در پایان مسابقه اش به گوش می رسید، تصور روزی (نه خیلی ادور) که همه این احساسات خوب و لذت بخش به پایان خواهد رسید، خیلی سخت بود. اما باید پذیرفت که گاه عشق پایان می پذیرد و ناپدید می شود. هیچ رد و اثری از آن باقی نخواهد ماند و در عوض شاید خشم، ترس، غم و اندوه، ناامیدی، تنهایی، پشیمانی یا شاید تلخ تر از آن تحقیر، نفرت یا کینه به جا بماند. چرا چنین اتفاقی رخ می دهد؟ حقیقت این است: احساسات تغییر می کنند؛ مثل آب و هوا. حتا در خلال گرم ترین تابستان و سردترین زمستان هوا تغییر می کند و عواطف ما نیز متفاوت از این موضوع نیستند. مهم نیست همسر شما چقدر دوست داشتنی و شگفت انگیز باشد، مهم نیست روابط شما چقدر عالی باشد، احساسات نخستین روزهای ازدواج دیر پا نیستند. اما کسی هشدار نمی دهد و خبر مان نمی کند. گرچه آنها لاجرم محو می شوند اما بازمی گردند، دوباره می روند و می آیند و این رفت و برگشت تا زمان مرگ ادامه دارد. این اتفاق برای همه عواطف و هیجانات انسانی از جمله خشم، ترس، لذت و خوشی صدق می کند. احساسات می آیند و می روند، همان طور که بهار به دنبال زمستان می آید اغلب ما این تغییرات را تاحدودی می بینیم، اما زود و راحت فراموششان می کنیم. انتظار داریم شریکمان نیازهایمان را برآورده سازد، آن طور ک می خواهیم رفتار کند، آرزوهایمان را برآورده سازد و زندگی را بهتر، راحتت و شادتر کند. وقتی این رؤیاها به واقعیت نمی پیوندد، برآشفته می شویی بزرگ ترین طنز در باره بشر این است: بهترین معاشران ما که بیشترین وقتمان را با آنان می گذرانیم، همان هایی هستند که دکمه اعصابمان را بیشتر فشار می دهند. جالب این که وقتی فریب می خوریم، برخورد سردی می بینیم، با انتقاد سختی مواجه می شویم یا مورد خشم و غضب قرار می گیریم، اگر طرف مقابلمان در همه این ها رئیس، همسایه با یک همکار باشد، کمتر آزرده می شویم تا وقتی از طرف معشوقمان باشد. از این واقعیت گریزی نیست: عشق ما را آسیب پذیر می کند. اگر به خود اجازه دهیم با دیگران صمیمی و گشاده رو باشیم و به آنها اجازه دهیم به قلبمان ورود کنند، اجازه ورود آسیب و صدمه را نیز داده ایم. عشق و درد شرکای جدایی ناپذیرند. آنان دست در دست می گردند. به حرف من اکتفا نکنید، به تجربیات خود رجوع کنید. آیا تجربه رابطه صمیمی و عالی با کسی داشته اید که زمان زیادی بدون هیچ احساس ناراحتی، درد و رنجی طول کشیده باشد؟ اگر خانه ای داشته باشید، بی شک هزینه نگهداری، قبض های آب و برق و را خواهید داشت. اگر نوزاد داشته باشید، بی تردید لباس های کثیف و بی خوابی خواهید داشت. اگر رابطه صمیمی داشته باشید، حتما میزانی استرس و رم خواهید داشت. این یکی از حقایق زندگی فرزندان بشر است. شر زندگی با دیگری شگفت انگیز، تعالی بخش و همراه با آرزوها غریب است، اما همزمان می تواند وحشتناک و بد هم باشد " ، و همراه با آرزوهای عجیب و بد هم باشد.