یک اتوبیوگرافی علمی

نويسنده کتاب حاضر معتقد است که در طراحي‌هايش ارتباط مستقيمي باوجود و حالات دروني طراح مشاهده مي‌شود و شايد اين حالات حتي مقطعي باشند و طرح‌هاي خودش را زاده لحظه‌هايي که زندگي کرده مي‌داند. او به‌شدت منابع طبيعي را منبع معمار شدنش مي‌داند و حتي مدعي است که طرح‌هايش الگويي از طبيعت دارند. او معماري را مرز تخيل و واقعيت مي‌داند که اين دو امر را به هم مرتبط مي‌کند.