دانش یا معرفت، تودۀ انباشته ای از امور صادق شبیه به هم نیست، بلکه یک رفتار همخوان آدمی است. حتی «علم نظر»/تئوریا در تقابل کامل با عمل/ پرکسیس قرار نمی گیرد، بلکه خودش بالاترین نوع عمل است؛ و بلکه یکی از بالاترین مراتب وجود آدمی است. و همانطور که ارسطو گفته، مستلزم برترین معرفت است و آن معرفت به امور نخستین است که نامش فلسفه است. حتی اگر هم کشمکشی بین معرفت حکمی و معرفت تجربی باشد، به این نحو است که شخص مجرب و ماهر، بارها از متخصص «دانش آموخته» برتر است.