شعر گزاره ای اخلاقی، داستانی و به لحاظ کلامی خلاقانه است که در آن، به جای دستگاه چاپ گر یا واژه پرداز کامپیوتری، مولف است که تصمیم می گیرد سطرها کجا باید پایان یابند. این تعریف به ظاهر ملال آور، که بیش از حد غیرشاعرانه است، چه بسا بهترین تعریفی باشد که می توان از شعر به دست داد. با این حال، بیایید قبل از این که این تعریف را جزء به جزء تحلیل کنیم، به جای اشاره به مواردی که این تعریف برمی شمرد، به مواردی اشاره کنیم که ناگفته می گذارد…