زندگی امام موسی کاظم (ع)

این کتاب برگزیده کتاب «منتهی‌الامال»، نوشته «عباس قمی» است. در این کتاب به زندگی امام موسی کاظم (ع) پرداخته شده است. موسی بن جعفر الکاظم، یا موسی کاظم (۷ صفر ۱۲۸-۲۵ رجب ۱۸۳ه‍.ق) ملقب به «ابو ابراهیم»، «ابوالحسن» و «ابو عبدالله»؛ هفتمین امام شیعیان دوازده امامی بعد از پدرش جعفر صادق و قبل پسرش علی بن موسی الرضاست. موسی کاظم در هفتم صفر ۱۲۸ هجری قمری (درخصوص بیستم ذی‌الحجه به عنوان روز ولادت موسی بن جعفر هیچ مستند تاریخی وجود ندارد) در «ابواء» (منطقه‌ای در میان مکه و مدینه) به ‌دنیا آمد. مادرش برده‌ای آزادشده به ‌نام «حمیده» بود که نام‌های دیگری از قبیل «حمیده بربریه» و «حمیده اندلسیه» نیز برای او نقل شده ‌است. اهل‌ سنت به‌ عنوان یک عالم دینی به موسی کاظم احترام می‌گذارند. زندگی موسی کاظم هم‌زمان با زندگی خلفای عباسی منصور، هادی، مهدی و هارون‌الرشید بود. موسی کاظم چندین بار به زندان افتاد و عاقبت در زندان «سندی بن شابک» در بغداد به دستور خلیفه کشته شد. علی بن موسی الرضا (ع) امام هشتم شیعیان دوازده امامی، فاطمه معصومه و ابراهیم از فرزندان ايشان می‌باشند.