مکبث

مکبث یکی از برجسته‌ترین نمایش‌نامه‌های شکسپیر است. به اعتقاد اشلگل، پس از اورستیا نوشته‌ی آیسخولوس، « شعر تراژدیایی چیزی بزرگ‌تر و وحشت‌انگیزتر از مکبث نیافریده است». این نمایش‌نامه در پنج پرده نوشته شده و جلوه‌ای است از جاه‌طلبی‌های شیطانی. نمایش با پیش‌گویی جادوگران مبنی بر این که مکبث روزی پادشاه خواهد شد آغاز می‌شود و با اغواگری‌های همسر مکبث که با خشکاندن شیر رأفت انسانی در او، وی را به سوی جنایت سوق می‌دهد و او را در دامِ راهی بی‌بازگشت می‌اندازد، ادامه می‌یابد. اما سرانجامِ کار چیزی نیست مگر سرانجام همه‌ی تبه‌کاران و آزمندان: لیدی مکبث خودکشی می‌کند، مکبث تبدیل به جبار خون‌آشامی می‌شود که همگان از او نفرت دارند و سرانجام مانند جانوری درنده در کارزار شکار می‌شود. مکبث نشان می‌دهد که چگونه جاه‌طلبی و آزمندی همه چیز و همه کس را به ورطه‌ی فنا و نابودی می‌کشاند. در این چاپ، متن انگلیسی در مقابل متن فارسی آورده شده است.