استبدادستیزی در اندیشه سیاسی معاصر اسلام (با مقایسه آراء کواکبی و نائینی)

در این کتاب به نقاط افتراق و اشتراک «کواکبی» و «محمدحسین نائینی» در مبانی فکری در ضدیت با استبداد پرداخته می‌شود. کواکبی، متفکری مسلمان است که بیشتر با اتکا به مبانی عقلی به رد استبداد پرداخته است. وی استبداد را در لغت به معنای اکتفا کردن شخص برای خویش در کاری که شایسته مشورت است و در اصطلاح سیاسی تصرف کردن یک نفر یا جمعی در حقوق ملی بدون ترس از بازخواست، تعریف کرده است؛ اما نائینی، فقیهی شیعی است که با اتکا به مبانی فقهی و شرعی به اقامه دلیل از ضد استبداد مبادرت می‌ورزد. وی استبداد را حکومتی می‌داند که در آن حاکم براساس اراده و میل شخصی خود و به شکل دلخواه حکمرانی می‌کند و شیوه حکومت آن را در مقابل آموزه‌های فقه چون «شوریت» و «نصیحت ائمه مسلمین» می‌داند.