زمانی که باقی می‌ماند

جورجو آگامبن در این کتاب می‌کوشد متن‌های پولس رسول را از تاریخ رسمی کلیسا جدا کند، و آن‌ها را «متن‌های بنیادین سنت مسیحایی» می‌داند. به باور آگامبن، نامه‌های پولس نه به بنیانگذاری یک دین نو (آنطور که مسیحیان راست‌کیش گمان می‌برند) بلکه به الغای «مسیحایی» شریعت یهود مربوط‌ اند.برنامۀ اصلی آگامبن در سمینارهایی که بعدها در قالب این کتاب چکیده شدند، تفسیر ده کلمۀ نخست نامۀ پولس به رومیان بود، چرا که او بر این باور بود با شرح دقیق همین ده کلمه می‌تواند «چکیدۀ» دقیقی از مفاهیم مسیحایی مورد نظر پولس ارائه دهد: «از پولس، بندۀ مسیحا عیسا، که دعوت شد تا رسول باشد و از برای اعلام بشارت خدا کنار نهاده شد.»

ردپای کاوش فلسفی آگامبن در مسئلۀ مسیحاباوری به سیمای مهم دیگری در این زمینه می‌رسد که در این کتاب نیز مورد بحث قرار گرفته است: والتر بنیامین.آگامبن بر آن است که فلسفۀ تاریخ بنیامین تکرار و بازیابی مفهوم پولسی «زمان باقی‌مانده» است. او با خواندن دقیق «تزهایی دربارۀ فلسفۀ تاریخ» بنیامین و نامه‌های پولس رسول توازی مفهومی غریبی بین این دو اثر را کشف می‌کند و به توضیح مفاهیمی چون «زمان باقی‌مانده» می‌رسد.