بررسی و ارزیابی سبک معماری عامیانه و سنتی و جایگاه آن در تاریخ معاصر

در کتاب حاضر تشريح مي‌شود که معماري، بيشتر از هر هنري با فرهنگ انساني مرتبط بوده و خواهد بود. انسان از آغاز تولد رابطه‌اي ناگسستني با معماري و فضاي معماري داشته است. زيبايي معماري ايران به‌ويژه در دوره اسلامي، به تزئين و آرايش آن بستگي دارد. در معماري اسلامي- ايراني فضاها برحسب کاربري که داشته‌اند درجه‌بندي مي‌شوند: در شهرها، فضاهاي مذهبي و فرهنگي، قلب و کانون و نماد برجسته شهر هستند و ساير عناصر فضايي برحسب نوع عملکردشان درجه‌بندي مي‌شوند. در داخل بناها و خانه‌ها هم، فضاهاي جمعي در محور اصلي و فضاهاي فردي و خدماتي و عبوري در حاشيه قرار مي‌گيرند.