برای رمانی نو

این کتاب حاوی مجموعه‌ای از نظریات نویسنده، درباره جنبش ادبی «رمان نو» است. نسخه اصلی این کتاب در سال ۱۹۶۳ و با نام «Pour un Nouveau Roman» منتشر شده است. «رمان نو» یکی از جنبش‌های ادبی معاصر غرب است که همگام با تحولات اجتماعی و سیاسی در اواخر دهه ۵۰ میلادی، در فرانسه شکل گرفت و نویسندگانی چون «آلن رب‌ گری‌یه»، «میشل بوتور»، «کلود سیمون» و «ناتالی ساروت» هم‌زمان به انتقاد از شیوه‌های بیان واقع‌گرایانه و کلاسیک در رمان پرداختند. «رمان نو» که در میان انگلیسی‌زبانان، بیشتر به «ضد رمان»، شهرت دارد؛ با انتقاد از عناصر سنتی روایت داستانی، مانند شخصیت، حادثه و طرح، بر آن بود تا با تأکید بر لزوم تحول دائمی در ادبیات، گونه‌ای نو از روایت داستانی را ابداع و معرفی کند که با اوضاع اجتماعی و زندگی جدید انسان، همخوانی بیشتری داشته باشد. رب ‌گری‌یه، در این کتاب، شخصیت‌پردازی، روایت داستان، ماجرانگاری و گره‌های داستانی که در رمان‌های کلاسیک در قرن ۱۹ میلادی با آثار «انوره دو بالزاک» و «امیل زولا» به اوج شکوفایی خود رسیده بود، به باد انتقاد گرفته و با اعلام «زنگ پایان» این شیوه‌ها می‌نویسد: «نوشته، بیان ماجرا نیست؛ بلکه رمان ماجرای نوشته است».