مصائب بدن

هیچ دریافت، اندیشه، یا هیجانی – ازجمله خشم، حسادت، عطوفت، و عشق – از پژوهش توسط پدیدارشناسی در امان نیست. اینجا ما از پدیدارشناسی برای بررسی مسائل مرتبط با سلامت بهره می‌گیریم. بویژه اینکه ما علاقه‌‏مند هستیم بدانیم که بدن، ابتلاها، و سلامت آن نوعاً چگونه دیده، اندیشیده، احساس، و به‌‏خاطر سپرده می‌شوند و به آنها واکنش نشان داده می‌شود، و این سه مخاطب عبارتند از: جامعه به‏‌طور عام که مشکلات بدنی را به شکل مریضی درک می‌کند، توسط پزشکان که آنها را به‏‌عنوان مرض درنظر می‌گیرند، و توسط بیماران که آنها را به‏‌عنوان بیماری ‌تجربه می‌کنند. هیچ‌‏یک از این دیدگاه‌ها ضرورتاً نسبت به دیگر دیدگاه‌ها «درست‌تر» نیست. درواقع، هر کدام وجوهی خاص از تن رنجور را آشکار می‌کند، درعین‏‌حال همزمان چشممان را به دیگر دیدگاه‌ها می‌بندد.
پدیدارشناسی در ناب‌ترین شکل فقط درصدد است تا شرح دهد که چیزها خود را چگونه عیناً بر دیگران آشکار و افشا می‌کنند. پدیدارشناسی به‌‏ندرت توضیح می‌دهد که چرا پدیدارها آن‏گونه هستند که هستند. باوجود این، برای توضیح بهتر شرح‌های پدیدارشناختی اغلب مفید خواهد بود تا بر شرایط تاریخی/ فرهنگی تأمل شود که یک تجربۀ خاص از دل آن ظهور پیدا می‌کند؛ یعنی محیطی که می‌توانیم بگوییم به آن تجربۀ خاص امکان می‌دهد تا به آن شکلی که هست بروز یابد؛ اگر دقیقاً باعث آن نشده باشد.