اساس حریم در معماری

در کتاب حاضر بيان می‌شود که معماران ايراني با سامان‌دهي اندام‌هاي ساختمان در گرداگرد يک يا چند ميان سرا، ساختمان را از جهان بيرون جدا مي‌کردند و تنها يک هشتي اين دو را به هم پيوند مي‌داد و با داشتن فضاهاي مختلف براي رسيدن به بخش‌هاي خصوصي خانه سلسله‌مراتب حريم را به کامل‌ترين شکلي ايجاد مي‌کردند. از طرفي با توجه به وضعيت کنوني معماري که آن‌قدر به مسائل اقتصادي و به‌تبع آن محدوديت‌ها و پرداخته که حريم کم‌رنگ شده است و اين موضوع مشکلات عديده‌اي را پيش مي‌آورد؛ در صورت عدم توجه باخلاء بزرگي روبرو مي‌شويم که ناشي از نپرداختن به مقوله حريم بوده است و پيامدهاي بزرگي دنبال خواهد داشت که بافرهنگ و آسايش ما عجين است.