اسطوره، ادبیات و هنر

اسطوره امروز چه در فرهنگ غرب و چه در فرهنگ ایران، با دو معنی متصاد به کار میرود اسطوره به معنی یک امر چیز یا شخصیتی خیالی یا غیر واقعی مثلا می گویند فلان چیز یا فلان کا اسطوره شده یعنی از واقعیت خود دور شده است. در معنی دوم اسطوره یک امر چیز یا شخصیتی حقیقی را به ذهن متبادر می کند. مثلا اسطوره ی آفرینش خدایان ایزدان و فرشتگان در نزد باورمندان اسطوره امری حقیقی است و بدان اعتقاد دارند اسطوره در دیدگاههای اسطوره شناختی تن ی گوناگون دارد. مثلا اسطوره در دیدگاه پدیدارشناسی روایتگر آفرینش سرگذشت ایزدان کیهان شناخت و فرجام شناسی یک ملت قوم یا قبیله است مطابق این دیدگاه اسطوره تاریخ مینوی و مقدس کیهان را رقم میزند از این رو راز آمیز می نماید بینش اساطیری بینشی شهودی است با استدلال منطقی و ریاضی بیگانه و استدلالی تمثیلی و نمادین دارد آفرینندگان اسطوره ها هنرمندانی چیره دست یا گمنام اند که در زمانهای دور آثار اسطوره ای را به طور دسته جمعی آفریدند؛ آثار پرستاری و تصویری که نسل به نسل ،گشت چه بسا دگرگون شد و کمال یافت اسطوره پردازان طی روزگاران دراز به گونه ای شهودی و بی واسطه تصاویر و بن مایه های شگرف اسطوره ای را آفریدند که هنوز هم ارزشمند و قابل تجزیه و تحلیل اند.
این کتاب پیرامون اسطوره و رابطه و پیوند آن با ادبیات و هنر نگارش شده است، به همین منظور در سه بخش موضوع مذکور را پی می گیرد. بخش نخست به تبین اسطوره، تفاوت آن با افسانه و مسائلی از این قبیل اختصاص یافته، دومین بخش پیوند میان اسطوره را با ادبیات واکاویده و آخرین بخش رابطه درونی هنر و اسطوره را به شکلی مفصل مورد مطالعه قرار داده است.