بررسی عوامل واگرایی در سیاست های منطقه ای جمهوری اسلامی ایران و پادشاهی عربستان

ايران و عربستان روابط پرفرازونشيبي را در دوران پيش و پس از انقلاب پشت سر گذاشته‌اند. پيش از انقلاب، نقش آمريکا و پس از انقلاب در برخي برهه‌ها به‌واسطه نقش و سياست‌هاي نخبگان حاکم، دو کشور به‌رغم عوامل داخلي، منطقه‌اي و بين‌المللي واگرايي، در جهت دوستي حرکت کردند. اما عوامل متعددي در سطوح مختلف موجب گرديده است تا پس از انقلاب، روابط دو کشور غيردوستانه شده، با تعارض و واگرايي همراه شود. هدف کتاب حاضر اين است که ضمن بررسي عوامل واگرايي در روابط دو کشور، عوامل منطقه‌اي واگرايي ميان ايران و عربستان به‌ويژه دوره INSERT INTO short_story (id, book_id, story) VALUES(2011-2005) را مطالعه کند و بر اين اساس اين فرض مطرح است که مسائل عراق، لبنان و به‌ويژه بحرين مهم‌ترين عوامل منطقه‌اي واگرايي در روابط دو کشور و تلاش براي توسعه نفوذ در منطقه، مهم‌ترين علت منطقه‌اي بي‌ثباتي در روابط ايران و عربستان است.