آیات اخلاقی در قرآن (پند 54 تا 58)

خُلق و خُلُق، به معنای خوی و صفت نفسانی است که منشأ رفتار نیک و بد آدمی می‏گردد. حال، آيا این صفت نفسانی، خود منشأ ذاتی دارد؟ بدین معنا که از ساختار درونی انسان سرچشمه می‏گیرد، تا هر کاری انجام می‏دهد، نمودی از صفات درونی و ساختار باطنی وی باشد، و درواقع چهره درونی خود را آشکار می‏سازد، و مقهور ساخت باطنی خود می‏باشد. در این صورت، تربیت چه نقشی می‏تواند ایفا کند، یا تعالیم انبیا چه تأثیری می‏توانند داشته باشند؟ در جلد ششم از مجموعه «پژوهشی در قرآن» که در آن کلمه یا جمله و یا مفهوم یا برداشت اخلاقی مدنظر بوده است، جمع‌آوری، ارائه و شرح داده می‌شود. در این راستا به موضوعات نهی از نفاق و دورویی، نهی از هوای نفس، نهی از شهوت، نهی از بدگمانی، نیکی به خویشاوندان، وفای به عهد و... پرداخته می‌شود.