از دیرباز تاکنون در سدههای مختلف وارثان میراث گرانسنگ شیعی، وظیفه خود دانستند که حقایق را آشکار و نقش شیعیان در تاریخ علم و تمدن را از زوایای مختلف نشان دهند. اگرچه مهمترین فهارس آثار شیعی دو فهرست «نجاشی» و «شیخ طوسی» است، اما پیش از این دو اثر فهارس دیگری چون فهرست «حمید بن زیاد کوفی»، «محمد بن حسن بن احمد بن ولید»، «شیخ صدوق» و .... نیز نوشته شده است و شیخ طوسی و نجاشی از آنها استفاده کردهاند. در این کتاب با بهرهگیری از روش «سزگین» و توجه به کاستیهای فهرستنگاریهای اهل سنت برای داوری میان احتمالات مختلف در تشخیص منبع یک اثر روایی نقش ارزشمند اطلاعاتی که شیخ طوسی و نجاشی درباره طُرق نقل آثار شیعی به دست دادهاند، در این مهم تبیین و زمان تکمیل روش زندگی یکی از آثار روایی کهن شیعه یعنی کتاب «الزهد حسین بن سعید اهوازی» منبعیابی شده است.