علمای شیعه در دو دوره زمانی از تاریخ ایران، از صفویه تا قاجار

هرچند دولت قاجاریه از مشروعیتی که دولت صفویه در نزد علما و روحانیون داشتند برخوردار نبودند، ولی ادعای ظل‌الله بودن داشتند و سعی می‌کردند برای پرکردن مشروعیت خود به علما و روحانیون روی بیاورند و از حمایت آن‌ها برخوردار باشند؛ به طوری که در اوایل تشکیل پادشاهانی مثل آقامحمدخان و فتحعلی‌شاه روابط بسیار خوبی با این علما و روحانیون داشتند و این علما در طی جنگ‌های ایران و روسیه با صدور فتوای جهاد از دولت قاجاریه حمایت کردند. در این کتاب ضمن تبیین نقش علمای شیعه در عصر صفوی و در عصر قاجار در رویکردهای سیاسی و اجتماعی جامعه، به مقایسه جایگاه ایشان در آن دوره پرداخته می‌شود.