درباره مراقبت

لازمۀ مراقبت، اعتماد به دیگری است برای رشد او در زمان و مسیر خودش. مراقبت به هستیِ مستقل دیگری احترام می گذارد، به این که دیگری، دیگری است. در مراقبت از شخص دیگر، به او امنیت می دهیم که اشتباه کند و از اشتباهاتش بیاموزد. ما به کودک اعتماد می کنیم تا تصمیماتی معقول و متناسب با توانایی ها و تجربیاتش برای خود بگیرد. درک این نکته که «او به من اعتماد دارد»، خود راهی برای فعال کردن شخص مورد مراقبت است، تا چنین اعتمادی را به رسمیت بشناسد و به خودش، برای رشد یافتن اعتماد کند.