ناتمامیت

کتاب " ناتمامیت (اثبات و پارادوکس کرت گودل) " اثر "ربکا گلدستین" و ترجمه‌ی "رضا امیررحیمی" است. کرت گودل بی‌تردید بزرگ‌ترین منطق‌دان قرن بیستم است. هوش و استعداد بی‌همتای او بیش از همه در قضیه‌ی ناتمامیت انعکاس یافته که در بیست‌و‌پنج‌سالگی اثباتش کرد. گودل که در خانه به دلیل کنجکاوی‌های پایان‌ناپذیرش به «آقای چرا» مشهور بود، در هجده‌سالگی تحصیل در دانشگاه وین را آغاز کرد. او به ریاضیات دانشگاهی مسلط بود و قصد داشت فیزیک نظری بخواند؛ اما در کلاس‌های فلسفه و ریاضی شرکت می‌کرد. گودل کتاب «اصول مابعدالطبیعی علوم طبیعی» کانت را خوانده بود. پس از شرکت در جلساتی که در آن‌ها موریتس شلیک کتاب «مقدمه‌ای بر فلسفه‌‌ی ریاضی» برتراند راسل را می‌خواند، به منطق ریاضی علاقه‌مند شد و آن را علمی مقدم بر علوم دیگر دانست. گودل در سال 1929، وقتی بیست‌و‌سه سال داشت، در پایان‌نامه‌ی دکترا‌یش قضیه‌ی تمامیت حساب محمولات مرتبه‌ی اول را اثبات کرد. دو سال بعد، در وین قضایای ناتمامیت را منتشر کرد. او اثبات کرد برای هر نظام «اصل» موضوعی محاسبه‌پذیر است.

"ربکا گلدستین"، فیلسوف، نویسنده و استاد مدارس فلسفه‌ی دانشگاه‌های ایالات متحده تاکنون شش رمان، مجموعه داستان کوتاه و چندین ناداستان درباره‌ی دیدگاه‌ها، جهان‌بینی و زندگی علمی و خصوصی اسپینوزا، گودل و افلاطون نوشته است. او در اثری که درباره‌ی گودل زیر عنوان ناتمامیت (اثبات و پارادوکس کرت گودل) نوشته، زندگی علمی و خصوصی او را می‌کاود. از خداباوری و اعتقاد او به زندگی پس از مرگ می‌گوید. گودل را در سی‌و‌سه‌سالگی وقتی برای گریز از دشواری‌های زندگی در سرزمین اشغال‌شده و جنگ جهانی دوم سوار قطار راه‌آهن سراسری سیبری می‌شود، به ژاپن و از آن‌جا به ایالات متحده پناه می‌برد، دنبال می‌کند. پا‌به‌پای او و اینشتین در پیاده‌روی‌ها و گفت‌و‌گو درباره‌ی فیزیک، ریاضیات، فلسفه و سیاست حاضر می‌شود تا شگفت‌زده شدن دوست سالمند این نابغه‌ی جوان را نشان دهد. او در این کتاب، سالمندی دردناک و دشوار، اختلال شخصیت، سوءتغذیه‌ی شدید و مرگ بر اثر گرسنگیِ بزرگ‌ترین منطق‌دان قرن بیستم را به تصویر می‌کشد.