نوای داوودی (بررسی مشروعیت استفاده از دستگاه های موسیقیایی سنتی جدید در قرایت قرآن و ادعیه از دیدگاه فقه)

در قرآن واژه «غنا» و «موسیقی» به کار نرفته است، ولی آیاتی وجود دارد که در روایات یکی از مصداق‌های آن را غنا دانسته‌اند. «لغویون»، غنا را آواز خوش و طرب‌انگیز می‌دانند و فقها و مفسران قرآن آن را صدای لهوی مناسب مجالس اهل فسوق معرفی کرده‌اند که حرام می‌باشد. بسیاری از علما تصریح کردند که غنا برحسب معنای لغوی و در عرف از غنای حرام یعنی غنا در شرع وسیع‌تر است. موسیقی با شرایطی حرام و با شرایطی حلال می‌باشد. در این کتاب با توجه به آیات و روایات و دیدگاه مفسران و عالمان و اسلام‌شناسان با رویکردی کاربردی معیارهای موسیقی بررسی شده است و مشروعیت استفاده از دستگاه‌های موسیقی سنتی جدید در قرائت قرآن و ادعیه از دیدگاه فقه، مورد واکاوی قرار گرفته است.