مقدمه ای بر تصوف و عرفان

عارفان رفتار و سلوک فردی و اجتماعی خود را بر مبنای اندیشه فقهی سازمان می‌داده‌اند. به همین دلیل ویژگی‌ها و خصوصیات اندیشه و منش سیاسی عارفان تحت تأثیر مستقیم مبانی و روش فقهی آنان قرار داشته است. عارفی که قصد وصول به حقیقت دارد، سلوک متناسب با آن را باید آغاز کند. عرفان، مراد و مقصود خود را در متن شریعت و طریقت می‌یابد؛ به همین دلیل جدایی و تفکیک خود از آن دو را نفی می‌کند و رسالت خود را وصول به حقیقت می‌داند. در این کتاب پس از تعریف تصوف و معرفی فرقه‌های صوفیه و نیز بیان ویژگی‌های عرفان و جایگاه ولایت و تفاوت آن در میان تصوف و تشیع، اصول و مسائل تصوف و عرفان، بررسی و انگیزه و اسباب سیر و سلوک عرفانی برشمرده می‌شود.