«آزو و بوطیقای سینما» از کتابهای نظری «بوردول» است. در این کتاب بوردول هم به یکی از فیلمسازان محبوب خود میپردازد و هم نظریه بوطیقای سینمای خود را در کاربست عملی میآزماید. اين کتاب، کتابی است دربارهی آزو که از زندگینامه او گرفته تا سبک سینمایی منحصربهفردش مورد بحث قرار گرفته است. به طور خاص، ارتفاع پایین دوربین آزو و فصلهای گذار خودویژهاش، از دیدگاه بوطیقای تاریخی بررسی شده و از خلال این بحثها تفاوت این رویکرد با رویکردهای تفسیرگرا و سیاستزده، شرح داده شده است. درباره نظریه سینمایی بوردول و همفکرانش، میتوان گفت این نظریه نوعی مقابله با جریان غالب نقد هنری و سینمایی مسلط دهه هفتاد میلادی است که با تأکید روزافزون بر نظریههای روانکاوی و ستیزهجویی سیاسی و ایدئولوژیک به تدریج از سینما فاصله میگرفت.