روشنفکران دینی

روشنفکری دینی یا نواندیشی دینی، تفکر و شاخه‌ای خاص از روشنفکری به معنای عام آن است که مرکز توجه آن را روشنگری دینی، تشکیل می‌دهد. اندیشمند وابسته به این نحله فکری، روشنفکر دینی گفته می‌شود. میانِ منظور روشنفکری دینی و روشنفکر دینی و جایگاه و شأن آن مناقشه وجود دارد. پیشینه روشنفکری در ایران، به نهضت مشروطیت بازمی‌گردد و تا امروز، در عرصه‌های مختلف سیاسی و اجتماعی، بازیگری کرده ‌است. در این کتاب که در پنج فصل به همراه یک مقدمه سازمان‌دهی شده است به بررسی و تحلیل نقش روشنفکران خاصه روشنفکران دینی با تأکید بر تفکرات و آرای «جلال آل‌احمد» و دکتر «علی شریعتی» بر انقلاب اسلامی پرداخته می‌شود.