گزیده و حس و حالی از نهج البلاغه بر پایه ترجمه محمد دشتی

شاید بتوان علی را آوای آشنا و دلنشین فطرت و تبلور عینی آن دانست. سخن آشنا که همواره شنیده‌ایم و شاید در مقاطعی که عمل کرده‌ایم، چشیده‌ایم. از گفته‌های او خدمت و شجاعت و عمل می‌بارد. چند بعدی بودن او از خصائل و ویژگی‌های اوست. علی (ع) را باید در زمین و برای زمینیان شناخت. با او می‌توان هم حق و هم باطل را خوب فهمید. حق و باطل، حق و حق نمایی، شجاعت و ترس، عمل و حرف، با او به راحتی از هم تمییز داده می‌شوند. بر خلاف سیره برخی از عالمان دین، از نهج‌البلاغه مستفاد می‌شود که با شخصیتی روبرو هستیم، که نسبت به دردها و مشکلات و بی‌عدالتی‌ها و شخصی و بی‌دینی‌های حاکم بسیار ناآرام است؛ و از نظر محتوایی، همانند اسپند روی آتش است و نمی‌تواند با خونسردی از کنار مشکلات مردم بگذرد. متأسفانه در شرایطی هستیم که این گونه منش‌ها و سلوک‌ها زیر سؤال می روند و شخصیت‌هایی آرام و بی‌توجه به دردها ستایش و ترویج می‌شوند. این هم دردی از دردهای ما.