قصه های شیخ اشراق شهاب الدین یحیای سهروردی(549-587)به خاطر ابلاغ ایده های فلفسی و عرفانی پیچیده ای به وجود نیامده اند که بشود آن ها را به صورت های دیگری هم بیان کرد،بل که زاییده ی ذهنیت خلاق فیلسوف و عارف بزرگی اند که قصه نویس چیره دستی هم بود.این قصه ها همان رساله های معروف به رساله های عرفانی شیخ اشراق اند که در این ویرایش به صورت مجموعه ای از هشت قصه کوتاه به هم پیوسته در آمده اند-قصه های خوش ساختی نوشته ی استادی که نه یک عارف خانقاه نشین بود و نه یک حکیم مفسر آرای دیگران نبوغ این مرد بزرگ،بیشتر از هر جای دیگری،در این قصه هاست که تجلی میابد. این کتاب یکی از کتاب های مجموعه ی بازخوانی متون است.در این مجموعه ویرایش های جدیدی از برجسته ترین آثار ادبیات فارسی عرضه میشود:تمامیت اثر و سبک و متن دست نخورده باقی می ماند و با پیراستن برخی فرعیات و فصل بندی و تدوین مجدد و پاراگراف بندی و نقطه گذاری و به کار بردن یک رسم الخط یکدست ،متن به صورتی در می اید که برای عموم خوانندگان علاقه مند مفید و خواندنی باشد.