هملت

خوانندگان ترجمه‌ی آثار شکسپیر پذیرفته‌اند که کارهای او را همیشه با نثری فاخر بخوانند، زیرا که می‌دانند زبان این شاعر و نمایش‌نامه‌نویس توانای انگلیسی که اکنون (در سال ۲۰١۶(چهارصد سال از پایان زندگیش می‌گذرد با انگلیسی این روزگار تفاوت بسیار دارد؛ و امروزه حتا هر ‏انگلیسی‌زبانی معنی درست جمله‌های او را به‌درستی درنمی‌یابد. دانستنی‌ست که امروزه، در کشورهای انگلیسی‌‏زبان، آثار شکسپیر را یا همراه با بازنویسی امروزین‌شان منتشر می‌کنند، یا در مقابل هر صفحه ‏ازمتن اصلی، صفحه‌یی ویژه‌ی گشودن مشکلات می‌گذارند و معنی واژه‌های زمان شکسپیر را هم ‏توضیح می‌دهند تا دریافت درست هر سطر متن آسان شود؛ چون بسیاری از واژه‌های متن که ‏هنوز در انگلیسی امروزین رایجند، در زمان شکسپیر معنایی متفاوت داشته‌اند ـ ‏برای نمونه، واژه‌ی ‎‏‏‎ecstasy‏ که در انگلیسی نو به معنی «سرمستی»، و «اوج لذت» کاربرد دارد، در زمان ‏شکسپیر به معنای «جنون» به‌کار می‌رفته است. از این‌رو، در بخش پایانی بسیاری از ویراست‌ها واژه‌نامه‌یی ‏می‌گنجانند و معانی کهن بسیاری از واژه‌های متن را شرح می‌دهند.

شکسپیر نمایش‌نامه‌های خود را به شعر بی‌قافیه[۱]، و در بحر پنج‌گامی[۲] نوشته ‏است؛ از آن‌جا که هر گام‏‎ ‎با گذاشتن یک پا و برداشتن پای دیگر تکمیل می‌شود، دارای دوضرب ‎و در نتیجه بحر پنج گامی دارای ده هجا یا سیلاب است؛ و شکسپیر در مصراع‌های ده سیلابی، ‏که جمله‌یی موجز می‌طلبند، معانی بسیار گنجانده است؛ و ‏گاه با معانی پرشمار واژه‌ها، جمله‌های وی دارای چندین لایه‌ی معنایی می‌شوند. ‏

«سخن مترجم»