قانون حاکم بر ارث و حمایت از ارثیه بین المللی در حقوق معاهده ای ایران با نگاهی به اسناد بین المللی

حقوق معاهده‌ای ایران از حیث قانون حاکم بر ارث به معاهدات قدیم، مصوبه سال ۱۳۰۸ و جدید مصوبه از سال ۱۳۷۸ تقسیم می‌گردد. لذا با نگاهی کلی می‌توان گفت، میان قانون مدنی ما و معاهدات قدیمی ایران در سیاست تعیین قانون حاکم همسویی برقرار بوده؛ اما امروزه شاهد تغییر نگرش و جایگزینی تئوری‌های نوین به جای استفاده از عامل تابعیت هستیم که موجب ایجاد چندگانگی و مغایرت بین قوانین موجود حاکم بر ارث شده است.