یادداشت‌های پنج‌ساله

یادداشت های پنج ساله خاطرات پنج سال از مهم ترین دوران زندگی گابریل گارسیا مارکز (۱۹۲۷ – ۲۰۱۴) است. در همین دوران است که مارکز برنده جایزه نوبل (۱۹۸۲) می شود و بخشی از خاطرات او به همین جایزه و حواشی و تأثیر آن در زندگی اش مربوط می شود پیوندهای نزدیک مارکز با نویسندگان بزرگ و بنام دیگر در این کتاب بسیار خواندنی است؛ نویسندگان بزرگی از سراسر جهان به ویژه آمریکای لاتین که شاید کمتر درباره زندگی شخصی شان چیزی نوشته شده باشد.

آخرین باری که به پراگ رفتم حدود پانزده سال پیش بود. همراه کارلوس فوئنتس و خولیو کورتازار به آنجا رفتم. از پاریس با قطار سفر می کردیم. چون هر سه از هواپیما می ترسیم. همان طور که شبانه از بین دو آلمان عبور می کردیم از اینجا و آنجا حرف می زدیم. اقیانوس هایی از شلغم، کارخانه های عظیم و اثرات جنگ هایی وحشتناک و عشق هایی ناکام. موقع خواب به سر کارلوس فوئنتس زده بود از کورتازار بپرسد چه کسی، چگونه و چه وقت، پیانو را در ارکستر جاز گنجانده بود. سوالی که جوابش یک اسم و یک تاریخ بود ولی جواب او تا صبح طول کشید.