زندگی امام مهدی (ع)

در این کتاب در روایتی داستانی، سرگذشتنامه امام مهدی (عج) برای کودکان گروه سنی «ب» و «ج» ارائه شده است. محمد بن حسن عسکری معروف به «حجت بن الحسن»، بنابر باور شیعیان دوازده‌ امامی، دوازدهمین و آخرین امام و همان مهدی موعود است. او همچون پیامبر اسلام نامش «محمد» و کنیه‌اش «ابوالقاسم» است. «امام زمان»، «صاحب الزَمان»، «ولی عصر»، «قائم آل محمد» و «مهدی موعود» از القاب مشهور اوست. در باور کنونی شیعه دوازده امامی، مهدي (عج) در نیمه شعبان سال ۲۵۵ یا ۲۵۶ ه‍.ق در سامرا زاده شد؛ او در پنج سالگی و پس از شهادت پدرش به امامت رسید. پس از شهادت امام حسن عسکری (ع)، مهدی (عج) تنها از طریقِ چهار سفیر یا نایب با شیعیان تماس می‌گرفت. البته بررسی‌های تاریخی نشان می‌دهد که از آغاز، تعداد وکلا محدود به چهار تن نبوده و اصطلاح نیابتِ خاص در قرن‌های چهارم و پنجم هجری توسط علمای شیعه مانند «شیخ طوسی» و برای تبیینِ غیبت صغری ایجاد شده ‌است. پس از یک دوره 70 ساله - موسوم به غیبت صغری - و با مرگ «علی بن محمد سَمَری»، چهارمین نایب امام دوازدهم شیعه، بار دیگر حیرت شیعیان را فراگرفت. آن‌ها سرانجام در سده پنجم به تبييني عقلی در کلامِ شیعه از غیبتِ امام دست یافتند. به ‌باور شیعیان، پس از دوران سُفَرا (نایبان خاص)، شیعیان با مهدی (عج) به ‌طور مستقیم در ارتباط نیستند و این دوران را اصطلاحا «غیبت کبری» می‌نامند. پس از پایان دوره غیبت، وی با عنوان مهدی (عج) قیام خواهد کرد و او کسی خواهد بود که توسط وی حق و عدالت بار دیگر به پیروزی خواهد رسید.