اخلاق در نهج البلاغه

فرد و جامعه آراسته به اخلاق، مقيد به پاسداشت روش‌ها در همه حوزه‌هاي زندگي‌اند، و جز با روش‌هاي اخلاقي به سوي هدفي گام نمي‌زنند، و حتي در سخت‌ترين اوضاع و احوال به روش‌هاي ستمگرانه و حريم‌شکنانه متوسل نمي‌شود، که لازمه زندگي بر مبناي اخلاق، پاسداشت همه ساختار اخلاق است. اميرمؤمنان علي (ع) در سخت‌ترين اوضاع و احوال حکومت خود که گرفتار شبيخون‌هاي معاويه به مناطق مختلف تحت اداره خويش بود، و سران و بزرگان به دليل برآورده نشدن خواسته‌هاي ناحقشان از همراهي با حضرت کوتاهي مي‌کردند و مردم نيز که تابع سران قبايل بودند سستي نشان مي دادند، و حضرت براي همراه کردن آنان به استفاده از روش‌هاي مستبدانه سفارش مي‌شد، هرگز بدين‌سو نرفت و براي همراه کردن سران و بزرگان و به‌تبع آنان مردمان، به منظور حفظ حکومت خود، هرگز به روش‌هاي غيراخلاقي دست نزد. در این کتاب، جایگاه و اصول اخلاق در نهج‌البلاغه و در کلام امام علی (ع) بررسی می‌شود.