افسانههای ایرانی همانند آثار ادبی جلوه گاهی است برای دلاوری پهلوانان و ترفندهای عیاران و رندان و شیرینکاری آنان، مردم در کار اینان نمودی از آرزوهای به بادرفته یا برنیامدهی خود را میبینند.این افسانهها هماره با آثار ادبی مکتوب تعاملی چندجانبه دارند و گاه از آثار ادیبان بخشی به افسانه منتقل شده و گاه برعکس.