دجال

نیچه نمونه تازه‌ای است که نیروی بیانش از افلاطون کمتر نیست. می‌توان نتیجه‌های فلسفه او را محکوم ساخت اما هجوها و استعاره‌های درخشان مجادله‌های باشکوه و تجربه‌های پی‌درپی او را در زمینه سبک نمی توان رد کرد. در خواندن آثار نیچه دو نکته پیش از هر چیز به چشم می‌آید: یکی ناب بودن و اصالت نوشته‌های او و دیگری تجربه دلخراش زندگانی‌اش که وقف بیان اندیشه‌ها و احساسات شورانگیز وی گشته است.