دستور زبان فارسی

در این کتاب در چارچوب نظریه‌ی صورت‌گرای وابستگی، هر ساخت نحوی در زبان فارسی نوشتاری رسمی، به هسته و وابسته‌هایش تجزیه می‌شود، و روابط وابستگی میان آن‌ها نمایش داده می‌شود. تلاش برای ارائه‌ی تحلیلی مدلل و مبتنی بر روابط وابستگی، در نهایت مؤلف را به نظریه‌ای رساند که تحت عنوان نظریه‌ی گروه‌های خودگردان از آن یاد کرده است. دو فرض اصلی این نظریه چنین است: اولاً هر ساخت نحوی، چه جمله باشد و چه گروه‌ کوچک‌تری همچون گروه اسمی یا صفتی و غیره، در نهایت فقط از پنج نوع عنصر تشکیل می‌شود که عبارتند از یک هسته، به علاوه‌ی صفر تا چهار وابسته (شامل یک تا چند متمم اجباری، متمم اختیاری، افزوده‌ی خاص، و افزوده‌ی عام)، و ثانیاً روابط نحوی در درون هر ساخت صرفاً از طریق شرحِ روابط وابستگی در میان همین پنج عنصر نمایش داده می‌شود.
این کتاب برای دانشجویان رشته‌های ادبیات فارسی، زبان‌شناسی، و پردازش زبان (رشته‌های کامپیوتر) مقاطع کارشناسی تا دکترا قابل استفاده خواهد بود.