زهیر اعترافنامهی پائولو کوئیلو است، نویسنده مشهوری که بسیاری او را یک مرشد بزرگ میدانند. اما خودش معتقداست که نه مرشد است و نه بزرگ و همان رنجها و دغدغههای خوانندگانش را دارد، شاید دردآورتر. او در این رمان، ضمن اشارات فراوان به زندگی شخصیاش، داستانی بسیار شجاعانه ارائه داده، آکنده از عناصری که هر خوانندهای را به بازاندیشی در اعمال و عقاید و نظرات خود وامیدارد. زهیر به عربی یعنی بیش از حد تابناک، مرئی، حاضر، چیزی که نمیتوان نادیدهاش گرفت. چیزی یا کسی که وقتی برای اولین بار با آن ارتباط پیدا میکنیم، کم کم فکر ما را اشغال میکند، تا جایی که نمیتوانیم به چیز دیگری فکر کنیم. ماجرای این کتاب با ناپدید شدن همسر یک نویسنده که به عنوان خبرنگار جنگی فعالیت میکند، آغاز میشود.