صفوهالصفا اثری دوجلدی است که شرحی از تاریخ سلسلهی صفویان با مرکزیت شیخ صفیالدین اردبیلی و مرشدش شیخ زاهد گیلانی در اختیار میگذارد. دودمان صفوی عنوان خود را از نام شیخ صفیالدین گرفته او که نیای بزرگ صفویان در ایران است. صفوهالصفا در اواخر دورهی مغول نوشته شده و سندی تاریخی است که ویژگیهای عرفان و تصوف همعصر با صفیالدین را بهویژه در غرب ایران منعکس میکند.