البته واضح و مبرهن است که...

کتاب " البته واضح و مبرهن است که… " رساله‌ای به قلم "ضیاء موحد" است. این کتاب اولین بار در سال 1387 منتشر شده و 224 صفحه دارد.

"ضیاء موحد" شاعر و استاد دانشگاه بود. او در سال 1321 در اصفهان چشم به جهان گشود. موحد در دانشکده‌ی علوم تهران در رشته‌ی فیزیک تحصیل کرد. او پس از تمام شدن دوره‌ی تحصیلش به انگلستان رفت و در کالج دانشگاهی لندن به تحصیل در رشته‌ی فلسفه پرداخت و پس از اخذ مدرک به ایران بازگشت. پس از بازگشت به ایران هم به تدریس منطق و فلسفه و شعر پرداخت. برخی از منتقدان موحد را از مهم‌ترین شاعران معاصر ایران می‌دانند. او علاوه بر اشعارش آثاری در حوزه‌ی فلسفه و منطق تألیف کرده است. دو کتاب بسیار مهم نیز ترجمه کرده که کتاب «نظریه‌ی ادبیات» از منابع درسی دانشگاهی است. موحد برای ترجمه‌ی این کتاب جایزه‌ی کتاب سال جمهوری اسلامی را دریافت کرد. او در نیمه‌ی دوم دهه‌ی هشتاد نظرات بحث‌برانگیزی ابراز می‌کرد. یکی از این نظرات درباره‌ی جلال آل‌احمد بود. او اذعان داشت که آل‌احمد به‌هیچ‌وجه روشنفکر نبود و از قلمش در راستای منافعش استفاده می‌کرد.

کتاب " البته واضح و مبرهن است که… " رساله‌ای است که با هدف آموزش مقاله‌نویسی به چاپ رسیده است. موحد در پیشگفتار این کتاب می‌گوید در اوایل رونق گرفتن مجلات ادبی نویسندگانی که برای مجلات ادبی مقاله می‌فرستادند، معمولاً با اصول مقاله‌نویسی آشنا نبودند و به همین علت رد می‌شدند. او این رساله را با هدف آموزش مقاله‌نویسی نوشت. این کتاب دو بخش دارد. در بخش اول، مقاله، بخش‌هایش و روش نوشتن آن شرح داده می‌شود. موحد در این بخش از بنیادی‌ترین مفاهیم شروع کرده و طوری پیش رفته که در پایان بخش اول خواننده می‌تواند خودش یک مقاله بنویسد. بخش دوم به انواع مقاله و مثال‌هایی از آن‌ها اختصاص دارد.