بزرگ بانوی هستی

کتاب بزرگ بانوی هستی (اسطوره – نماد – صور ازلی) نوشته‌ی گلی ترقی، داستان‌نویس ایرانی است. گلی ترقی نویسنده و نخستین فیلم‌نامه‌‌نویس زن ایرانی است که در رشته‌ی اساطیر و نمادهای کهن در دانشکده‌ی هنرهای زیبای تهران تحصیل کرده و پیش از عزیمت به پاریس این رشته را در همان دانشگاه تدریس کرده است. درون‌مایه‌ی بیشتر آثار او سرگشتگی و غربت آدمی است و این سرگشتگی از زندگیِ همواره در سفر و دور از وطنِ نویسنده نشئت گرفته و گویی تصویری از انسان‌ مدرن در عصر تنهایی است. از آثار این نویسنده‌ی ایرانی می‌توان به «دو دنیا»، «جایی دیگر»، «خاطره‌های پراکنده»، «فرصت دوباره»، «من هم چه گوارا هستم» و «12 داستان» یاد کرد. نویسنده در کتاب «بزرگ‌بانوی هستی» بر اشعار فروغ فرخزاد مروری داشته و به توضیح نقش و اهمیت اساطیر پرداخته است. در همه‌ی یادداشت‌های این کتاب، مفهوم اسطوره و رابطه‌ی آن با انسان و زندگی درونی او واکاوی می‌شود. نگارنده‌ی کتاب بر این عقیده است که هر خلق شاعرانه‌ای همچون یک آیین اساطیری راه به ساحتی دیگر می‌برد و این امر در شعرهای فروغ فرخزاد متبلور است؛ شاعری که در آثارش شاهد ظهور بزرگ‌بانوی هستی هستیم. به تعبیر نویسنده‌ی کتاب در شعرهای فروغ فرخزاد، بزرگ‌بانوی هستی در قامت زمین مادر، ایزد ماه، ظلمت جاودان و… نمایان می‌شود. به بیان دقیق‌تر، نویسنده اشعار فروغ را براساس نظریه‌ی روانکاوی یونگ با توجه به سیر دگرگونی دنیای درونی شاعر و به‌کارگیری مفاهیم نمادین و اسطوره‌ای در سه موضوع بررسی می‌کند: دنیای غریزه، سفر به اعماق روان ناآگاه جمعی و پرواز از تاریکی به سوی روشنایی. به‌طورکلی این نویسنده می‌خواهد در داستان‌های خود زن‌ها را نمونه‌ای از صورت بزرگ‌بانوی هستی توصیف کند و این بزرگ‌بانوی مادینه را به شکل‌های گوناگونی در آثار خود به تصویر کشیده است.